Do broni konwencjonalnej kwalifikujemy białą oraz palną. To zazwyczaj użytkowane narzędzia walki, też we współczesnych armiach. Do broni białej kwalifikujemy wszelkiego rodzaju przedmioty, które nie żądają załadowania pocisków. Za przykład ma prawo posłużyć stereotypowy miecz, włócznia czy topór. Ich zastosowaniem jest indywidualna walka. W większości wypadków potrzebuje bliskiego kontaktu z konkurentem. Ten typ broni został już wyparty przez skuteczniejszą broń palną, jaka oblega sejfylub też sejfy gabinetowe. Szermierka stanowi już właściwie dyscyplinę sportową, aniżeli poważną metodę ataku i walki. Rozkład broni białej obejmuje pięć grup broni. Pierwsza z nich to najstarsze, archaiczne maczugi. Kwalifikujemy je do narzędzi obuchowych. W średniowieczu z przyjemnością wykorzystywano z broni siecznej, innymi słowy mieczy i szabli. Połączeniem wymienionych grup jest topór, wykazujący cechy pośrednie. Noże, sztylety oraz floret zadają rany kłute. Stąd ich łączna klasyfikacja do broni kłutej, dla której miejsce znajdzie się w sejfy na broń. Pociągającym przykładem narzędzia kłującego, z jednoczesnym rezultatem rozcinania, jest halabarda bądź pałasz. Stanowią połączenie jednego lub ewentualnie kilku ostrzy, przytwierdzonych do drewnianego kija.
Sejfy na broń
Do broni konwencjonalnej kwalifikujemy białą oraz palną. To zazwyczaj użytkowane narzędzia walki, też we współczesnych armiach. Do broni białej kwalifikujemy wszelkiego rodzaju przedmioty, które nie żądają załadowania pocisków. Za przykład ma prawo posłużyć stereotypowy miecz, włócznia czy topór. Ich zastosowaniem jest indywidualna walka. W większości wypadków potrzebuje bliskiego kontaktu z konkurentem. Ten typ broni został już wyparty przez skuteczniejszą broń palną, jaka oblega sejfylub też sejfy gabinetowe. Szermierka stanowi już właściwie dyscyplinę sportową, aniżeli poważną metodę ataku i walki. Rozkład broni białej obejmuje pięć grup broni. Pierwsza z nich to najstarsze, archaiczne maczugi. Kwalifikujemy je do narzędzi obuchowych. W średniowieczu z przyjemnością wykorzystywano z broni siecznej, innymi słowy mieczy i szabli. Połączeniem wymienionych grup jest topór, wykazujący cechy pośrednie. Noże, sztylety oraz floret zadają rany kłute. Stąd ich łączna klasyfikacja do broni kłutej, dla której miejsce znajdzie się w sejfy na broń. Pociągającym przykładem narzędzia kłującego, z jednoczesnym rezultatem rozcinania, jest halabarda bądź pałasz. Stanowią połączenie jednego lub ewentualnie kilku ostrzy, przytwierdzonych do drewnianego kija.